به گزارش روابط عمومی هیات فوتبال استان یزد و به نقل از سایت فدراسیون فوتبال در مطالعه اخیری که از لیگ سری آ و بی فوتبال ایتالیا به چاپ رسیده است، مشخص شده است که تنها ۱۶% آسیب دیدگی های رباط صلیبی بدنبال تماس و ضربه ی مستقیم به زانو ایجاد می شود.
دکتر وحید سیفی دستیار تخصصی پزشکی ورزشی و دکتر بهار حسن میرزایی مشاور پزشکی ورزشی فدراسیون و رییس زیر کمیته آموزش و توسعه پزشکی در فوتبال ضمن بررسی این مطالعه، در این باره به سایت رسمی فدراسیون گفتند: این مطالعه که در سال ۲۰۲ به چاپ رسیده است به بررسی آنالیز ویدئویی ۱۳۴ مورد آسیب دیدگی رباط صلیبی قدامی در فوتبال حرفه ای مردان لیگ سری آ و ب فوتبال ایتالیا پرداخته است. طی ویدئو آنالیز های انجام شده در لحظه ی بروز آسیب دیدگی فوتبالیست، مکانیسم آسیب، بررسی موقعیت و بیومکانیک آسیب مورد بررسی قرار گرفته است.
آسیب های رباط صلیبی قدامی (ACL) یک نگرانی جدی در میان فوتبالیست های حرفه ای است. دوره نقاهت طولانی و همین طور عوارض ناشی از آن مانند آرتروز زودهنگام زانو و کاهش طول عمر ورزش حرفه ای نگرانی های زیادی را در رابطه با این آسیب ایجاد میکند. بطور متوسط از ۲۵ بازیکن یک تیم فوتبال یک آسیب ACL در طی دو سال مورد انتظار است. که آمار بالایی برای این آسیب ورزشی می باشد.
این پژوهش از سال ۲۰۰۸-۲۰۱۹ در طی ۱۰ فصل بازی های سری آ و بی ایتالیا را بصورت سیستماتیک مورد بررسی قرار داده است. در طی این پژوهش اطلاعات دقیق بازیکنان و زمان رخداد آسیب با استفاده از اطلاعات آنلاین و سایت های معتبر استخراج و فیلم های بازی ها دانلود و فریم های آسیب استخراج شده است. سپس در نرم افزار های تحلیل ویدئو و تحلیل بیومکانیک پردازش شده اند. آسیب های رباط صلیبی قدامی به سه دسته بدون برخورد، برخورد مستقیم به زانو آسیب دیده و برخورد غیر مستقیم تقسیم شده است.
نتایج این مطالعه ی ۱۰ ساله نشان میدهد که هر دو زانوی راست و چپ از این آسیب در امان نیستند و توزیع نسبتا برابری در هر دو سمت وجود دارد. همچنین ۱۱ مورد از موارد آسیب دیدگی رباط صلیبی در بازیکنانی که سابقه ی جراحی بازسازی رباط صلیبی داشتند، رخ داده بود. در مجموع ۸۸% از آسیب از نوع غیر مستقیم و بدون برخورد می باشد و بیشتر آسیب های رباط صلیبی قدامی به ترتیب در موقعیت ۱) حین پرس/تکل، ۲) حین تکل زدن، ۳) حین بدست آوردن تعادل بعد از زدن شوت و ۴) حین فرود بدنبال پرش رخ داده است. همچنین آسیب ها هم در طی موقعیت های دفاعی و هم موقعیت های هجومی رخ داده بودند.
از لحاظ بررسی زمان رخداد این آسیب ها در طی فصل مسابقات، بیشترین این آسیب ها در ابتدا و انتهای فصل مسابقات بوده است و علت محتمل آن به نظر عدم آمادگی کافی در ابتدای فصل و خستگی تجمعی در انتهای فصل می باشد. همچنین بیش از یک چهارم موارد آسیب دیدگی طی ۱۵ دقیقه ابتدایی بازی رخ داده بودند و همچنین اکثر موارد آسیب دیدگی در نیمه اول رخ داده بودند. این امر میتواند به تاثیر عدم آمادگی عصبی عضلانی (Neuromascular) در ابتدای مسابقه اشاره داشته باشد.
دکتر سیفی همچنین افزود این اطلاعات برای مربیان و پزشکان تیم ها و همینطور خود بازیکنان برای پیشگیری از آسیب های میتواند مفید باشد. همانطور که در پژوهش جدید در این مجله نشان داده است که استراتژی های پیشگیری پزشکی طبق بررسی های لیگ قهرمانان میتواند میزان آسیب را بطور قابل توجهی کاهش دهد.
